Koskoca ne büyük hayatta
Bir kişi yaşamayı becerememişken
İki kişi yaşamayı denedik,
Önceleri mutluyduk, ya sonrası,
Yağmurlu bir sonbahar günü
Akçay çiseleyen sokaklarında
Yürümek gibi mutluluk veriyordu her şey
İlkbaharda ıhlamur ağaçlarının kokusunu
Duyumsayarak uyanmak gibiydi her şey.

Düşle gerçek arasında gidip gelmek gibiydi
Parmak uçlarında yürümek,
Her an kanatlanıp uçacakmış gibi hissetmekti
Daha sonları ise kanadı kırılmış
Bir kuşa bakar gibi bakmak
Bir kanadı kırılmış ilişkimize.

Sarmaya çalıştık yaraları,
Kırılan parçaları onarmayı denedik
Yapamadık parçaları doğru birleştirmedik
En sonunda ise baktım ki olmayacak
Uzun kurtarma çabalarının fayda etmediği,
Büyük uğraşlar verdiğim,
Zavallı, kanayan, yaralanan, hırpalanan
Aşkımızdan geriye bir tek o günü
Sana yaptığım papatya tacım kalmış,
O da biraz solmuş, yaprakları dökülmüş.

Sami Arlan..