Kayboldum evrenin bir köşesinde
Sessizce öldürülüşümüze
Canlı şahit yok,,,,,,,,,,
Zabıtlara düşen kimliğimizde yok…
Dünyada yokuz..
T.C.kayıtlarında da yokuz…
gri elbiselerimizden tanıyor bizi
gökyüzüne saldığımız kuşlar,
dağlara çekilmiş baharlar
bir engizisyon çağ
maskeli yüzüm,
bu sendromun halikarnas balıkçısıyım…
saat on ikide kaçtık deliler hastanesinden
peşimizde kendini akıllı sanan,
akıldan yoksun la notaları
bir dam bir istiridye,
bir serçe, bir kırlangıç,
maviler cımbızla alınıyor yüreğimizden
içimiz ki kanlı mihrap,,,
kıble düşmüyor önümüze
sağır sultanlarda duymuyor,
kimse duymuyor,
herkes duyduğunu duymuyor,
kayboluyorum evrenin bir köşesinde
yalnızlık bir labirent,
kimsesizlik bir at nalı,
say ki alnımıza çakılı
kimse yokmuş meğer,
hani ulan dostlar nerdesiniz,
hicret mi ettiniz korkulardan,
nasıl kaçtınız pis kokularınızdan,
geride bıraktığınız pabuçlarınız dan
bir nazar boncuğu yapıp assaydınız ya boynunuza
biraz daha uzun ömürlü olurdu, yüzünüzün köselesi
çok mu uzunca yaşadınız, kelebek vadilerinde
şimdi yüzümün astarından söküyorum,
size ait ne varsa,
Bir Beyazıt-ı bistami yetermiş
Nice karanlıklara güneş yapıştırmaya,
Sen yola devam et dost kervanlarıyla
Güneş havada çakılı kalır,
Karanlık düşmez,
yeryüzünün varılmak istenen
Son menziline,,,,,,,

Lütfi Kireçci