Ey yüreğimin sol anahtarı!
Ne diye kovarsın beni canı
gönülden yaban eller uğruna,
Bilmez misin , kıyacaklar gözlerine
kahrolası sevdanın karası için,
Yaralı bırakacaklar umutlarını
yerden toplamayasın diye,
Ama sen bilirsin, gene de durmadan
yazacağım seni yarım kalan hikâyeme,
Nefretinin sınırları dağlarımı aşsa
bile gökyüzüne haykıracağım
dilimde hecelediğim adını,
Kalemim tükenmekten bezmiş olsa
da eksik komacağım kopuk
mısralarımdan,
Ve biliyorum , bir gün sözlerim
gururunu okşayacak,
Sen ayrılığın tokadıyla gözyaşlarını
akıtırken,
Hüznüm yalnızlığına eşlik edecek
yüzleşmekten korktuğun tozlanmış raflarda,
Biriken acıların kusarken
huzursuzluklarını,
Nefesim kesilene dek ant içeceğim
bastığın yollarında seni
bekleyeceğime dair,
Ya gel bitsin bu hasret
Ya da git kalsın ruhuma nakşettiğin
bu kasvet.....