çığlık
Ben büyük kanatlar takmadım hiç
Takıp ta geçmedim bir hayatın üstünden Yaşamak toprak üstünde Deniz derinliklerinde güzelleşirdi Kirlenmiş dilekler yorarken gökyüzünü Ben onun başını okşar O ayaklarımda dinlenirdi. Benim büyük kanatlarım olmadı hiç Umarsız yürüdüğüm yollarım oldu Yoktu hiçbir kapının anahtarı Ve her pencerede güneş Ellerimle yoklarken aydınlığı Omzumda saçları kırlaşmış dostluklar, Koynumda ağlamayı öğrenmiş sevdalar kaldı. Ben büyüdüm oysa Büyüdü ellerim, ayaklarım Büyüdü kafam Nedensiz hesaplaşmalar vursa da siyah siyah Büyüdü renkler Mavi tutsak oldu Kırmızı yorgun Ve değiştirdi rengini tüm renkler Aklımın aydınlığı düşerken karanlığa Kimbilir belki de duyardı sesimizi Tanrı Haykırabilseydik eğer Avazımız artık çıkamayana kadar Belki de kimbilir; hemen ardından aydınlık Alabildiğine aydınlık |
Kalemine emeğine yüreğine sağlık
________________________________Selamlar