GEÇMİŞ ZAMAN 

Mutluluk tablosu bu 
Ben saray ülkesinde büyümedim 
Ben varoşların çocuğuyum 
Ben doğayla barışık yaşadım 
Doğayla barışık öleceğim 
Doğanın aydınlığı vurur yüzümüze bizim sabah erken 
Bataklıklarda oynamak bizim 
En büyük zevkimizdi 
Yayan yapıldak koyulurduk yollara 
İçimiz içimize sığmazdı 
Derelerde öğrenirdik yüzmeyi biz kendi kendimize 
Büyük ailede boy attık 
Saygı sinmişti içimize 
Öfkemizi içimize gömerdik sevinçlerimizle birlikte 
Biz denizin çocuklarıydık 
Ovalarda yuvarlandık dağlarda gezdik 
Açıkça belirirdi gülüşümüz mimiklerimizle 
Ölüm renk katardı hayatımıza 
Bir tesbih gibi dizilirdik saflarımızda 
Fenerler yakardık geceleri 
Akşam erken döndüğümüz evlerimize 
Kadınlar geçerdi sokaklarımızdan 
Her biri anamız bacımızdı 
Çelik çomak oynardık biz çocuklar aramızda 
Birdirbir uzuneşek en popular olanlarıydı 
Her işimizi imeceyle yapardık 
Yaşantımız baştanbaşa şenlikti 


AHMET KEMAL