Yeni bir gün doğuyordu, gecenin bıraktığı yerden
Henüz şafak vakit’iydi, belki umut için çok erken
Kuşlar sevinçle uçuşurken, korkularım artıyordu
Gönlümdeki sahipsiz yelken limanlarda yatıyordu
Umutlanmak istiyordum bu gün, taze bir başlangıca
Arıyorken cananımı, sordum bir anne kırlangıca
Cevabını bekliyorken, yüreğim küt küt atıyordu
Anne kırlangıcın cevabı beni çok korkutuyordu
Korkma dedi bana, bekle biraz, şimdi anlatıyorum
Cananını bu gün gördüm, bak lafımı uzatmıyorum
Aramana hiç gerek yok, o her zaman yanı başında
Sevgisinin emaresi gizlenmiştir hilal kaşında
Kalbi senin için atıyor, görmüyorsun, âmâ mısın?
Bu hıçkırık senin için, duymuyorsun, yoksa lâl mısın?
Tarife hiç gerek yok tanırsın, gamzeli yanakları
Cananına kavuşursan öpersin la’l dudakları
Söyleyecek çok sözüm var, bu manzumeyi bitirmedim
Cananımı çok seviyorum, ben aklımı yitirmedim
Sözlerime itibar edin, sevgimizden intizar’ım
Kem gözleri kapatayım, aşkımızdan çok ümid-vâr’ım

RÜVEYDA