Hepimiz ağlayarak geldik bu dünyaya,
Kendimiz karar vermedik erkek ya da kadın olmaya.
Üstünüm zannetme kendini, bakıp bir çift taşağa,
Hayat kısa, dünya fani, sonunda bakar bir tutam pamuğa,
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Her gün kadına şiddet diye bir haber,
Dayanamıyor bu gönül, artık yeter!
Cehennem kötü diyorlar, dünya ondan beter,
İnsan olamıyorsan, bir iyilik yap da geber!
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kadınlar bel bağlamışken İstanbul sözleşmesine,
Çıktı biri dedi; “bunlar fahişe”
Bence sahip ol o pak olmayan diline,
Ne kirli çamaşırlar dökülür, bakarsak maziye.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Betonda çiçek açar eğer bir kadın gülerse,
Seyran olur samanlık, gönüller birlikse.
Sırtında taşır seni kadın gerçekten severse,
Hiçbir yere varamazsın dayakla ve şiddetle.
XXXXXXXXXXXXXXXXX
Yok onu giymiş, yok bunu demiş, miş mişte miş miş,
Hangi can seni istemedi diye ölümü hak etmiş?
Neymiş efendim, mahkemede takım elbise giymiş,
Ocağı sönsün o hâkimin, kim ki sanığa az ceza vermiş.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
İtibar etmeyin din iman deyip kadına bağıran yobazlara,
Onlar değil mi kuran kursunda sulanan çocuklara.
Dön aynaya, bak suretine, insan mısın? önce kendini sorgula,
Boşuna arama namusu, bulamazsın kadının bacakları arasında.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Ey kadınlar, insan olarak yetiştirin oğlunuzu,
Siz de unutmayın kim olduğunuzu.
Kadındır yetiştiren soyumuzu,
Sevgiyle aydınlatın çocukların yolunu.
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Hepimiz insanız, yok birbirimizden farkımız,
Atam sayesinde buna göre yazıldı kanunlarımız.
Artık uzaya bile gidebiliyorken kızlarımız,
Saygı ve sevgi gözüyle bakarsak birbirimizi anlarız.
XXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Adım Varol, budur benim sözlerim,
İnsanca bir arada yaşamaktır özlemim.
Kadına çocuğa eziyet edenedir nefretim,
Eğer erkeklik buysa, istifa eder giderim…