5
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
818
Okunma
Sen bahanelerinle içindeki nefreti kusarken,
yüzüne bakmadan gidiyorum.
Devrikleşen çümlelerimle kendime,
kızarak gidiyorum.
Öfkemde, kanatırcasına dudağımı ısırıyorum
Kendimi, miadi dolmuş bir eşya olarak görüyorum
Gelmişimi, geçmişimi birbirine çatıyorum.
Savaşlar çıkarıyorum beynimde
Sonra uzayıp giden kendimle hesaplaşmalar
Neden;
Dertlerin varlığına sebep arıyorum
Sen varsın ya
Sen hep mevzide bekleyen keskin nişancı gibisin
Dalıp gitmelerimle buluyorum seni, rüyalarımda
Belleğimde kalan çığlığın ağırlığıyla uyanıyorum
Düşmanca bakışların altında eziliyorum
Yüreğimden geçenleri, uzun cümlelerle yazıyorum.
Mutlu bir gelecek görmesem de,
içimi acıtan o son sözlerin,
hafızamdan silemiyorum...
Hüseyin Taşdemir
5.0
100% (12)
Cevap Yaz