kelimesi kelimesine bir tufandı içim
bir nebze olsun sevilmek içindi bunca çabam
bir sevdadan bu hallere değil
kimsesizlikten evrildi zihnimdeki kalıntılar
sonra geceler bitmek tükenmek bilmedi
yalnızlığımla tanıştırdılar beni

gördüğüm sen değil
göremediğim ellerin vardı masamda
"ben yazdıkça ağlarım" dedi birisi
ben ona hiç uymadım
yazamadıklarımdandı çünkü ağıtlarım

neden sonra bilmiyorum
biraz içim geçmiş, babamı hatırladım
gözlerimin içine baktı nasihat edercesine
öfkeyle karışık sordu sonra
"Sana ne oldu böyle" diye
cevabım yoktu
senden sonra beni sevmediler diyemedim

kapısından geçerken dünyanın
çocukluğum selamladı beni
yürüdüm biraz geç kalmışlığımla
günler, aylar ve yılları unutmuşum
eskimiş bir resimde kalmış mutluluk
açıp baktığımda annemle gözgözeydik
o ağladı ben ağladım

ve yine sonra bir rüzgar esti
bardaktan boşanırcasına yağmurlar yağdı
kağıt ıslandı, kalem yazmadı
ben eriyip kül oldum
hikayem göklerde gürledi..