kelimeler bir bir koyup da kaçarken
hiç hece mi kalır
ucu ucuna sıralamıyor cümleler
ılık bir rüzgar gibi yüreğe dokundukça şiir
kara kalem bile yolunu şaşırıyor
yumulu kalıyor seven yürekler

nisyan da başıma bela
hafızam ise yine boş yere kazınıyor

kaçan balık büyük olmasına büyükte
şu masalımsı hali ne diye
duygular dansa davetlidir ama
elde bir şey kalmamışsa
şaşkınlık ve çaresizliğe kayar göz bebekleri

kaçanın kovalandığı durum da cabası
kimi gurur der
kimi ise kabullenemez ki yenilgiyi
oysa ki bir çift göz efsunluyor faniyi

kişi kendi kendine yetmez ki oluştan
illa bir aşıka bir maşuk elzem demek
gül bülbülü az mı bağırtı ya
iyi kötü bir meşk kale oluyor solunda
illa ki de hüzne gömülmekte var ya
bu aşkın bir türlü de mükafatı olsa gerek

cıvık bir bedenin
katı halidir o ilk günler
batak balçığını gizler
açmaya gör bir kez ağzını
sulandıkça da sulanır

kadın ilk kayıt cihazının mucididir
saniye bile atlatmaz
erkeksen gönlünü hoş tutmaya gör
yedi ceddini sana dinletir

aşağısı sakal yukarısı bıyık
bir dene de gör
her halinle de mağlupsun
yaklaşsak bin bir türlü dert
uzaklaşınca da sana kötü kor yalnızlık

yüzü versen astarını da ister
ne bir halden anlar
ne de yokluktan
varı yoğu hep anasına yontar
istersen elin bir boş gel de gör
o zaman ki
seni ancak görü verir bir gözü kör

en hoş halidir iki canlı olması
mis gibi de annelik kokar
hep öpmek istersin o koruyucu yanını
ah keşke kadınlarımız
hep o hamile haliyle bir kalabilse ya

onların bu hali dünyanın tüm hazinelerine eş değer...

AZAP...(Kadri Atmaca) 26.07.2020