Bu bir İstanbul hikayesi biliyorum
Baş harfi sen
Son harfi ayrılık olan

Sarayburnunda oturup içerken çayımı
Eski bir demlikte dumanı tüten
Gemiler gelip geçti sol yanımdan
Gözlerimde demirledi hıçkırıklar

Gülhanede gezindim saatlerce
Saçlarımda sular uçuşurken sessiz
Dudaklarıma acının gölgesi düştü

Bu bir İstanbul hikayesi biliyorum
Sağ yanımda ortancalar açarken
Sol yanımdan eski bir tren geçiyor
Çığlık çığlığa...

Bir İstanbul masalıydı
Yalnızlığımın üzerine derin çentikler atan

Grubun rengine sarıp sarmalarken düşlerimi
Gökkuşağında sallandım geceleri
Üşüdüm sesinde kızıllığının
Nefesinde sakladım gözyaşlarımı

Sen hiç ağladın mı İstanbul

Sana gelmek güzeldi İstanbul
Bir de
Yalnızlığım kaçmasaydı bohçanın bir ucundan...

Tutmak istedikçe eteklerini Sarıyer’in
Topkapı’da davullar vurdu gümbür gümbür
Eski bir masaldı dalgalanan bayrak direğinde

Rumeli Hisarından şöyle bir göz süzdü
İşveli, can yakıcı bakışlarla
Köprü altına büzüldüm
Terkedilirim korkusuyla sevda basamaklarında

Çılgındın İstiklâl caddesi kaldırımlarında
Oysa Agora tadı olmalıydı
Şarap misali demlenmiş dudaklarında

Kopmalıydın tuzunda Marmara’nın
Firari diye yazılmalıydı Yerebatan’da adın
Yedikuleye kazan kaldırırken yürek tının
Eski bir hikaye oldun işte İstanbul’um...

Genzimi yakarcasına çoğalan
Bir Eylül sabahı gibi dolmalısın ciğerlerime
Avaz avaz susmalıyım
Sevinç çığlıkları yırtarken hançeremi

Ağıma gönüllü yakalanan
Bir deniz kızı olmalısın narince çırpınan
Sarı saçlarından dökülmeli akşamın grubu suya
Kızılında konaklamalı tüm şiirler
Dizeler kifayetsiz kalmalı seni anlatmakta...

Eylül GÖKDEMİR/Asimaral