GÜZEL GÜNLER GELECEK 


Ben bu seher vaktini iyi bilirim 
Kent kurmaktı aslında benim işim 
Ama ben işimi savsakladım 
İnsanlar vardı dünya yansa bir bağ otlukları yanmazdı 
Günü birlik yaşarlardı 
Hiç bir şey umurlarında olmazdı 
Ben kaygılanırdım sürekli kaygılarla yaşardım 
Kaygılanmak hüzünlenmek işimdi benim 
Gam çekmek kişiliğimdi benim 
Kimsenin umurunda değildi benim bu halim 
Kimse farkında değildi benim içimde olan bitenin nasıl olsundu olamazdı tabii 
Yağma yok biliyorum bütün bunlar geçecek 
Bütün bunlar hiç olmamış gibi güzel günler gelecek 
Bir ben bir de sen olacağız bu ayrılık bitecek 
Eski günlere döneceğiz yeniden 
Bir sen bir ben bir de Nedim-i Şeyda 
Diyordu ya Lale devri şairi işte tam öyle 
Sen ve benden başka kimsecikler olmayacak 
Bir de o sonsuz hayallerimiz 
Bir de mavi deniz var seyredilecek 
Masmavi gök yüzü üzerimizde 
Seher vaki esen rüzgarı seninle birlikte çekmek içime en büyük emelim 
Bu benim cennetim bu cennetim diyerek 
Annem benim güneşimdi göçtü gitti göçtü gitti 
Kutup yıldızımdı karanlık gecelerde yolumu kaybederken 
Hiç farkında olmadım battı gitti battı gitti 
Annem benim beni hayata çıkaran en aydınlık günlerimdi 
Göçtü gitti başladı yokluk günlerim 
Şimdi işte yetim oldum başladı yetimlik günlerim 
Can damarlarım kesildi nefessiz kaldım 
Dağları düşledim dağları dağlara çıkmak istedim 
Olmadı yapamadım kent kurma hayalim gerçekleşmedi 
Bahtı açık biriydim şimdi baht-ı kara biriyim
Toprağa toprak diyerek bastım toprağı ana belledim 
Benim yarim topraktı sonunda beni bağrına basacak olan 
Topraktır doyuran bizi ve sonra yiyecek olan 
Nerde kaldı o benim müthiş hikayem 
Kent kurma işim 
Yepyeni bir kent kurmaktı hayalim 
Haydi yeni baştan başlayalım

Ahmet Kemal