Bir an gülümsedi adam
bu tebessüm çok yakıştı
buruk mu sitemli mi anlaşılamayan

bir daldı gözleri
bir iki dakika öyle kaldı
kalakaldı

üzünç mü
sevinç mi
yerinç te olabilirdi
hüsran da

iki yüzü kırılgan bir çiçeği çalışıyor gibiydiyse de yaşatmaya
başardı mı
tartışırlardı görenler

kendine darılmış gerçekle
ortalık yerde
kalakaldı

yıllarımız ah yıllarımız
üstüne üstlük aşk külfeti

ona sorun bunu ona sorun derdim de
bulablir misiniz bir daha
şüpheli

adam kendine
yeniden doğamasan da
olduğun gibi kal dedi
zaten öyle kalakaldı

kadın güldü en eski gülüşüyle
onu tanıyanlar mutlu olmayabilirlerdi

adam tanırdı bu gülücüğü

anıların acı tokadıyla bir an sarsılır gibi olduysa da
olduğun yerde kal dedi kendine
gitme peşinden

o şüpheli gülümseme
eski bir tanıdık gibi
kahkaha kahkaha dizildi boğazına

fiziken değilse de
oracıkta ruhen yıkılıp kaldı
kalakaldı

ne uyak kaygısı vardı hayatın
ne hece

ne de geceden dem vuracaktı
içi rahattı
adamın ucundan tuttuğu kâğıttaki şiirin

denizler elbette gözyaşlarından oluşmadı dedi içinden
ve adam başta güldüğü gibi
bir an gülümsedi

hem kahakaha çiçekleri küstüm çiçekleri de neden soldular diye fazla da
düşünmedi

günü geldiğinde sararıp düşüyorsa yapraklar
onu da fazla düşünmek istemedi
oluruna bıraktı düşüncelerini

ne kral olmaktı mevzuu
ne kraliçe

iki minik kızın
güzellik mi çirkinlik mi oyunu muydu
mevzuu
aşk mıydı yoksa

kraliçe derken adam aklından o eski tanıdık kadın geçti

21/Ksım/2011/Pazartesi/Bodrum

Yüksel Nimet Apel
Bu şiirin hikayesi ve adı olsa olsa, iki kızgın erkeğin güzellik mi çirkinlik mi oyunu oynaması..Güzellik kazanacak elbette.Allah daha fazla seyirci kalmaz!