[ italik

Hep sorup duruyorsun ya
nerde yaşıyorsun diye
yaklaş söyleyeyim kulağına
lebiderya evimde Maldiv’lerdeyim

deniz mevsimi açıldı mı diyorsun
açılmaz olur mu- karpuz kabuğu çoktan düştü suya
baharı bilirsin işte önce leylekler gelir
öyle de oldu
bir leylek ailesi bahçemdeki kestane ağacına yuva kurdular

sonra badi badi yürüyüşleriyle Penguen’ler geldiler
hele de su Kaplumbağalarını görmelisin
öyle şirinler ki oturup sohbet edesin gelir

her yer çayır çemen yeşillik
Sincap’lar Tavşan’lar burda insanlara alışık
ayaklarımızın dibinde oynaşıp duruyorlar

ne yani deniz sana o kadar uzak mı
duyan da seni doğuda ücra bir köyde veya
Beytuşşebab’da sanır

bu Maldiv sevdası çook eskiden düşlediğim bir düştü

ben dedim sen de inandın-bak ben gittim seni de
seni de götürdüm oralara

nerde olacağım otuz kırk katlı binaların olduğu
sokak arası bir yerdeyim

sol üstte küçük bir gök yüzü parçası
görüp göreceğim o işte

karşımdaki otuz iki katlı binanın altında
bir kasap yanında eczane
üstte lah macun salonu

yani anladığın yani açıkçası İstanbul’dayım

Şiirin adı: Mucizelere inanma

Hikayesi: insan en çok hayallerinin ekmeğini yer
gerçeklerse acıdır

Yüksel Nimet Apel

13.Temmuz.2020.Bodrum

Beğen
Yorum Yap