Üzerime çöken yalnızlığımdın
Yüzümde keder,yüreğimde acı
Düşünceler içinde benliğimde savaşırken
Kaçamadığım içimdeki acıyla
Dünyadan kopmuştum
Bir girdabın içinde debelenirken
Çok şey kalmamıştı hayatımda
Hatırlamaya değer anı
Çocukluğumun anıları kırıntı

Şehirdeki yalnızlığım
Daha çok artıyordu
Gördüğüm ve göremediğim
Herşeye sırtımı dönmüştüm
Farkına varmadan

Gecenin karanlığı karışırken, kedere
Ne kadar zamanım var, bilmeden
Ne kadar kötü olabilir ki, diyemiyordum
Düşüncelerden sıyrılamazken
Yorgun bedenim
Aşk şarkılarını dinliyordu
Aklımın bir köşesinde
Gözyaşlarıma karışırken yaşlarım
Hüzünle yoğruluyordum
Aklım bana oyunlar oynarken

Ben mi çaresiz kalmıştım
Çaresizliği kendim mi yaratmıştım
Hafızam beni mi yanıltmıştı
Duygularım karmakarışıktı
Sırada ne var diye düşünmeden edemedim
O an aklımdaki düşünceler
Hayatımın varlığını silmişti
Bu şehirden ve benden
Kendi ellerimle mi yok etmiştim
Yalnızlığım mı beni esir almıştı
Çaresizlik mi bilemedim

Yoksa illüzyon muydu bütün bunlar
Rüya mı, o an düşünürken
Kendi kendime
Kaybedecek daha neyim var ki
Diye düşündüm
Yaşayan bir ölü müydüm
Dönüşü olmayan yolda
Beklenmeyen sonlara, hazırlık mıydı
Kaderimi yazan
Ben miydim yok eden
Kelimeler bana oyun mu oynuyordu
Hiç bu kadar zor gelmemişti hayat

Yüreğimin kasırgası durmuyordu
Gözüme dolan yaşı içime akıtırken
Yaşadıklarımı sığdırmıştım
İçimdeki hüzüne, kedere, acıya,
Dayanarak .....


ÇERKEZ KIZI
VİLDAN GÜLDAĞLI
06.07.2020