Yıllar geçsede unutacak gibi de değilim.
içimde senin için çarpan bir kalbin hasret ateşine düşmüş bir gönlün
senden uzak senden habersiz
belli ki daha çok ağlayacak bu gözler
bıçak sırtı gibi kesip doğradıkça
kan davası gibi bir şey bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

bilmem kimlerin ahini aldım
ne seni sevebiliyorum
ne de uzaktan uzağa görebiliyorum
her sabah içime doluyor sensizliğin güneşi
kalbim aman vermiyor açtığımda gözümü
hasretin düşüyor alev alev her bir yanıma
gece gündüz külünde savruluyorum.

hayalin gözümde düşüyorum yola
senden bana kalan çürük bir hayat
ne yapsam olmuyor hayalimde düşümde
açıyorum kendi halime
nereye gitsem damarımda kanımda
anılar dizilir sıra sıra karşımda
işte o zaman vurulurum ansızın
kan davası gibi bir şey bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

tarifsiz bir mevsim yaşıyor gönlüm
dalında düşen yapraklar gibi tek tek
takvimlerden düşerken yavaş yavaş
sensiz yaşıyormuyom sanki günleri
ne ilacı var ne de doktoru bu hasretin
kan davası gibi bir şey bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

çaresi olmuyor gece nöbetlerinin sensizliğe
bitmeyen bir günün hasreti dağılıyor damarlarımdan vücuduma
tane tane düşüyorsun yanaklarımdan
dudaklarıma
kan davası gibi bir şey bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

sol yanıma dokunuyor gizli saklı sana yazdığım şiirler
dinlerken kendimi sende bulduğum türküler
tenime sinmiş alev alev yanan sevişmelerin
kim aldı seni benden
nasıl kıydın bana sana can derken
kan davası gibi bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

sensizliğin gölgesinde hükümsüz saydım geçen zamanı
soldurdum günleri yedi veren güller gibi
katran karası gecelerde süzülürken gözlerin
hep boşda kaldı sana uzanan ellerim
yağmur damlaları sıyrılarak düşerken yanaklarımda
bentlerinde tutuklu kaldım
dedimya
kan davası gibi bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

yokluğunun ayazındayım şimdi
üşüdüm ama sarılamadım hiç bir şeye
açıdan başka bir şey bırakmamışsın ki bana
gönlümü ısıtacak bu günler için
artık dayanacak gün kalmadı
zaman durdu sensizlik vurdu beni
can kalmadı
söyleyecek söz kalmadı
kan davası gibi bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun

dünyanın rengini ben sende bildim
ağladım sızladım belli etmedim
gurbet ellerinde seni bekledim
hükümsüz saydım acıları geçen günleri
hükümsüz saydım sensiz geçen bu günleri
bıçak sırtı gibi kesip doğradıkça
tane tane düştün yine gözlerimde
kan davası gibi bu sevda
ne öldürüyorsun
ne de güldürüyorsun


Şiir_Yarali_34/Avusturya