bir çırpıda kaşla göz arası oldu ona vurulmam
işte o anda kanamaya başlamıştı yaram
susamışlık olsa gerek gönle eş elzem olan
ve misliyle oldu yaklaşıp da uzaklaşmalar
yasak sayılan elmadan
sonra kapılıp da gittim aşk denen o meçhul sele
öleceğimi bile bile
ve sonrası bir muamma oldu çözemediğim türden

bir şeyler biliniyordu ki cümle gözler hışımla girdi içimize
bak yine hiç durmadan kanıyor yaram
ben kendimden bildim suçluydum her hal yaramdan
gün geldi gözlerde aşkının yıldızları
bir söndü bir parladı
gün geldi beynimde bin bir şüphe kıvılcımı patladı

bu rüyanın hep kötü biteceğini düşünüp de durdum her an
lakin ilkler nasılsa öyle coşkuluydu içim
gözlerimin sarhoşluğunda bir ömür baharı yakaladığını sanarak
o güleç gözleriyle inci gibi dişleri içimi okşarken
hele ki içim içime sığmazken
sisli puslu yollar gönlüme çok dar geldi
kaybetmekten korkudan erindim çözmeye

bazen ağlayıp bazen gülen taraf oldum
ve hala daha kanayan o iblis yaram da
kurtlar kemirirken yüreği bana vakit mi kaldı ki
koyu vermiştim kendimi feleğin çarkına
kahırlarım kalemsiz ve kağıtsız hüzünlü bir şiir oldu
içimin içininde ta içinde

hep hüznü kucaklıyordu kahrolası sol yanım
kanayan bir pınar olurken içim
ve çözümü kördüğüme hedefli bir yaşam
meçhulden gelip meçhule gitti
ilk elmayı soyduğumda sırıttı kuşku
ve belki de bir kirli ucubeydi sevdiğim
çözemedim...

hep bir şeyler oynanıyordu sisli bulutlarda
hep örtülüyordu bir şeylerin üstü alelacele
bir de şu iç kanamam dursa ya
tüm suç onda her şeyi kaplıyordu altı görünmeden
bir kadın neden ağlardı ki durup dururken haz anında
adam şaşkın adam biçare sevgisinden ürkmekte
ki içi kaybını çok iyi bilmekte

bu sevginin kaybı telafi edilecek cinsten değil
onca senenin emeğinin yorgunluğu içinde
zarar tüm bir hayatı kaplayınca

gidişatında bir çok terslik vardı onun elbette
ama şu içim var ya hala daha kanamakta
hayallerimde beni ters köşe etti ya aşk ola
baktıkça bir yüzü melek diğeri iblis görünümlü
oysa ki senelerce ağlamıştı yalvararak
her kımıldadıkça
tutuyordu elinin var gücüyle ceketin eteğini çekerek

hayatımı ters yüz ettim sona doğru
içimin içinin kanamasız halini bulunca
o anda da bir bakışta görüp seçebildim o çıkar avcısını
gecem gündüz oldu gözümden sis perdesi kalkınca
usulca sıyrıldım tüm gam ve kasvetler’imden
nasıl gittiyse
kaçışını bile göremedim o kalleş haspanın

beni hiç merak etme sen topuğuna tükür
şu an içimde hiç bir kanamam kalmadı çok şükür...


AZAP...(Kadri Atmaca) 29.06.2020