Soru buydu, ilk ağızdan çıkmıştı.
"Evet kimi sevebilirsin?"
suslarla tartın gerçeği,
gülüşlerin ardına gizledin belki
boş sözlerle cevabı girdaplara doladın
"Seçemezsin ki!" dedin "O seni bulur!"

Sıradaki soru, ikinci ağızdan çıkmıştı.
"Buldu mu peki?"
Gene diyemedin, suslara bürüdün kalbini
"Uzaklar var, kokusu içini titreten" diyemedin
"Ya yakınlar!" diye soramadı ikinci ağız
Cevap veremedin:
"Yakınlar var,
- el ele dar ağacına ne astığını bilmeden uzaklaştığın"
"Hadi anlat!" dese "’yok’ kalabalık"
"Yollara düşmüş kaz sürüsü gibiyim" diyemezsin
"Yaz ortasında,
- bir damlacık birikinti peşindeyim" demez gözlerin,
- kapanır gök yüzü gibi
- unutur maviliği iyice,
- yağmayan, yağamayan kara bulutlar sarar içini.

Sonuncu soru, üçüncü ağızdan çıkmıştı.
"Ne olacak şimdi?"
"Güneş doğmadan batacak içimizde!" demezsin,
Yüzün güler, için cehennem, bilemez "’yok’ kalabalık"
- Zamanın hesap ödeme vakti
- Üzerimizde uçuracak Unut Kuşlarını
- Uyutacak bizi.