Zihnim çok fazla unutkan acaba neden, belki bilir hal ehli, ruh ehli her türlü şiir bir başka okutur insana okunduğu gibi.

Çağımızda görsel hafıza çok fazla alan kapladı. Bu bağlamda güzel şiirlerde yaşıyoruz anlatılanı. sinemanın yanında roman anlatılarını şiirde buldum.

Şiirlere şiir diye bakmamayı da öğrendik zaman içinde, hayata da hayat diye. sembollerin ihtişamıysa şiir, her hamlede bir başka şekil tanrılar makamından bakınca satranç tahtasına

Şiirin içindeki sembolleri her gözlükle farklı farklı okuyabiliyoruz. İşin içine Tanrıları karıştırınca lezzeti geliyor bana göre her hamlenin.Lakin sevilmez pek tanrılar şeytan işin içine girince suçlusudur tüm hayatın. lakin şiirde suç ve suçlu aranamıyor burada.

Sanırım epsilon ustam daha iyi satrançta, o'nun hikayeleri gibi bir şiir okudum ben bir başka gerçeklikten. lakin kızarmasına üzüldüm, her taşın yerinde kendimizi ararken, pata düşmek miydi hayatımızın serüveni.

Dişiliğin devamlı hor görüldüğü bir kültürde ve ekseri ayıplandığı literatürde böyle şiirler bana minoset gibi gelir, kimi bedenimizin bağışıklığında hamlelerin agresifliği ilaçları da tesirsiz hale getiriyor. o yüzden kişiden kişiye değişir mi kullanılan ilaçlar, kelime seçimleri zihnini açar okurun.

Satrançta doğu kültürü vardır ekseri bilinen tarihte yanlışım yoksa.

deveyi tırla,
birahane-meyhane (birahaneyi meyhane olarak okumam icap etti bu yönden)
üç gün üç gece süren eğlencelerde saraylı takıldım biraz
kadınının ve erkeğin durumu
ergenlik hikayelerine yapılan atıflar
ve dönüşü dörtduvarın arasına hamlelerin
bir don gömleği, aynaların aksini, ayyaşlığın yüceliğini bekri mustafadan hayyama gezindim satır aralarında..

kelimelerin seçimine bayıldım bu tarihsel yolculukta.
"refleks" "flu" izmarit, "bira kutusu" günümüze taşırken zihnimi.
satrançın tarihi beni kırk haramilerden, sultan-şah iklimlerine, saray eğlencelerinin yanında, köprü altı kervan dinlencelerinin sarhoşluğunda bir taş duvarın kenarındaki hazların içinde kaldı zihnim.

ve sormadan edemedim, bu oyunda "deve" neden yok? devenin olmaması bile satrançta, şiiri başka bir diyara taşımaz mı üstadım? beni taşıyor malesef, o yüzden iskenderin orduları da gördüm şiirde hint diyarını da.

belki ne abarttı bu bir dünyevi derler amma... :) eleştiriler bakınca da bir yönümle;

o yüzden bizim gözlerimiz çiftse; sanki biri beyaz, biri siyah..
birinden antik anlatılar
birinden günümüz seyredilirken,
arasında kalmış gök ve yerin, eril ve dişinin, siyah ve beyazın, yalnızlık ve kalabalığın ... her insanda başka hissedilen bu oyunun anlatımı daha güzel bir şiirin kapısını, diyarların hikayesini çalabilirdi.

o yüzden derim ki haddimce; burada bitmemeli bu şiir, yorumları okudum, sadece bir ek değiştirdim demişsiniz belki bu şiire yeter size göre.

ancak bana göre bu şiir bir başka şiiri daha doğurmazsa eksik kalır bende.

benim zihin çok dalgalı ustam. ben bile anlayamıyorum, anlatabildiysem ne mutlu..:)) anlatamadıysam diğer şiir doğarsa orada daha derli toplu yorum yaparım.:)
saygı sağlık ve huzur bıraktım sayfanıza..

Haydaaa. Usta siz uyuyamıyorsunuz da bu kadar insanın suçu ne? Bu şiir uyku kaçırır yeminnen.

Hayat satranç gibidir: Tamam. Ben de hem fikirim. Bu mücadelede akıl ve şans at başı gider ama en sonunda mat diye benden uzak durasıca o ses araya girer mi diyor çözemedim açıkçası.

Ya da o çirkin suratlı tanrıça (tanrıların nasıl seviştiğini biliyorsa hani) rüyanıza girecek diye uykusuzluk yaşıyor olabilir misiniz:))

Şaka bir yana kurgusuyla içeriğiyle çok zekice bir şiir. Ve çok seviyorum böyle şiirleri... Siz yazarken neler geçti kafanızdan çok merak ettim.


Ben bunları düşündüm:

Öncelikle şunu ifade edeyim; okurken çok keyif aldım ve çokça da düşündüm. Hayatın ta kendisi vardı şiirde... Okuyanı herkesin yaşayabileceği bir macerada farklı bir anlatım ve ahenkle içine çeken hadi canım bakalım şimdi ne olacak diye sonraki kıtaya koşturan şiir olmuş. Ve sıra dışı anlatım için özellikle kutlar ve bize de yansıttığınız için teşekkür ederim.

Ve hayat satranç gibi, güç itibar fark etmeden her karşı hamlede birileri oyun dışı kalıyor. Kimleri öyle veya böyle direniyor. Ama ne kadar zekice hamle yapılırsa yapılsın sonuç hep aynı. Hep görünmez oyuncu/oyuncular kazanıyor... Bizim de payımıza aralara serpiştirilmiş küçük galibiyetler ve keyif alınası küçücük anlar kalıyor. Ki oyun biraz daha uzun sürsün böylece karşı taraf daha çok zevk alsın...

Belki de sevişmeyi bilmiyordur tanrılar. Bilseydiler bu kadar agresif olmazlardı belki.. Değil mi ama... Bu da bir bakış açısı:)))

Günde bir kaç saat uyuyan ( ama bundan memnun) biri olarak size; sevgi, huzur ve kafi derece uyuyabileceğiniz günler diliyorum...
Fazlası da zararlı meretin:)) Ondan yani...


Erkan Cem Arslan tarafından 6/25/2020 6:59:01 PM zamanında düzenlenmiştir.