Zamanın donduğu bir mevsimdeyiz,
Gönlümü yakayım, sen ne dersen de.
Renklerin solduğu bir resimdeyiz,
Hüzünle bakayım, sen ne dersen de.

Güzel günlerimin kâbusu sensin,
Çocuklar misali coşkulu, şensin,
Gözlerimin yaşı bekle ki dinsin,
Kalbinden çıkayım, sen ne dersen de.

Ben çile çekerken gülümsüyorsun,
Kalbimi kırmayı çok seviyorsun,
“Bunları kafana takma.” Diyorsun,
Kafama takayım, sen ne dersen de.

Bana yüz vermedin, tuttun elleri,
Poyraza çevirdin ılık yelleri,
Her dere kaldırmaz büyük selleri,
Deryaya akayım, sen ne dersen de.

Koşarak varayım, bir adım gel ki,
Dermansız yaralar kapanır belki,
Çaresiz değilim, şunu da bil ki,
Dişimi sıkayım, sen ne dersen de.

Umudum kuyuda, görünmez dibi,
Her zaman ağlattın, üzdün garibi,
Nazlanarak gelsen eskisi gibi,
Usanıp, bıkayım! Sen ne dersen de.

Aşığın gönlünde gamla, çilesin,
Beni üzdün amma; sen hep gülesin,
Her zaman sevmiştim, bunu bilesin,
Kahrını çekeyim, sen ne dersen de.


Sabri Koca