YEŞİLÇAM’IN PRENSESİ ​

Sen! Arkanı dönüp gittiğinde
Siyah beyaz gözlerinde kaldı, fitilin ucundaki alev
Birileri saçlarıma dokundu, dönüp baktım
Artık rüya görmüyorum gecelerimde, diyor
Yorganımın altı sensiz giysilerimin içi boş
Dönüp dolaşıp
Yanlışlığıma geliyorum hep.

Gözleri ıslak bulanık nehir
Ne kadar anlatsam da dinleyenim yok
Dertliyim gülüm!
Yüreğimde taptaze, bilmediğim bir yara
Albümlerden dağılmış dizelerim dört bir yana:
Seninle olan aşkımız sona erdi bir şafakla
Sen yüzünü dönsen de aynaya
Artık ben yokum,
Düşündükçe küçülüyoruz, ak tüylerini ayrılığın.

Hatırlıyor musun? Bu şarkıyı
Kırıldı bir tanem gücendim sana
Bu şarkı diğerlerine benzemez
Ey yeşilçam’ın buz Prensesi, aşk şakaya gelmez
Öylesine seveceksin ki
Hızla mavilenmeli bütün renkler gökkubbede
Bir muhabbet demi, bir aşk inkilabı olmalı
Kaybettiğim tüm aşkların geri almanın savaşı bu şiir.

Nuri Dağdelen
14.0.6.2020