’’müstesna bir yazgıydı bizim ki
bir serçenin duası ile kıyılara vurdu
mızrap düştü..
ışığı söndü vakitlerin..’’

___

tan ağarıyor başımda..
ah âşkı bilmez züleyha,bir tas su’ya hasret giden hüseynik
yedi gece
yedi zindan
yedi cihan
yedi kabir azabı
ve yusufun halleri
göğüs kafesimden vurulmuşluğumdur
şimdi haşyetle kapansada bu perde
melanet hırkasını giyen münbit bir acıdır..

dilimde ne varsa kanser mühürlü
ve varsa gökler adına
göklerden inen
sebepsiz değildir kıvrımlar
cümle cümle kırgınlık...

öyle ki
avazıma vura vura tek ikrarım
şüphesiz bu âlem sözlere sığmaz !..
kara kış varsa benimdir
benimdir imgesi kırık harfler
bozuksa imlası ilhamımın
dilimin silikliğindendir..
...
.....

ben
çekmiştim gözlerimin libasını
çığlarca üstüme yağan sübyanın ahı
üstüne and olsun ki
bugün hatırladım...
unuttuğum vâkit dirildim. ’’

kabilin eti süründü
saltanatı taş kesildi firavunun
kendi krallığına küsen gök !
içimde ki iblisin kımıldaması bu

yaka paça sinesi zikir ile yanan
bu yapraklar..
bu çiy..
kisvesi gözümde bir öksüz !
usanan dilime and olsun ki
bugün hatırladım
unuttum kaf-dağı tâatlarımı

çehremde saklanan illegal tevbeler
unuttum toprağımda ki katliamı
ve ben cenabet su’larda sağanak sağanak aktım
ey benim ağzıma sığdıramadığım korkum
kaç ceset
kaç kör sağırsızlık
sığacak gölgene..

usulca kaburgalarım sardı
ruhumun kadrajlarını..
şimdi ecnebi bir garipliktir solumda yatan
inşası dibine kadar atan
bir nefes!
mükrim bir sahtekarlık
yâdımdaki sürgün!
ve ben
üç kez boğazımdan vuruldum
üç kez avurtlarımda gördüm
ateşin dölünü ..

..

dokunma !!
mahremiyetin semâsında ahrâz çocuklara..
bakma !!
kalbimin yanık silsilesi ateşden köz..
bilme !!
dilimin istifi zifir-i kan..

..

muzdârip bir kadının n’isyan bakışı acıyor
acıtıyor dizlerinden
öfkenin gurûbu ..
bu evrende düşer bedenime hapsettiklerim
kızıldır bu kent

bendimi aşıyor artık
kendi terkisinde hâr gibi yanan...
yürek odağım dört nala
ve
ömrüm perişan
..

sızlanan dualar içinde vîran sâdr-ım
mahrem içinde iblisler destursuz
susamış münker ve nekir..
ey benim adımın ilk hecesi mavzerler ayırıyor
can cekişiyor suskun cümlelerim
yutkun şimdi içinde kaynayan bu cehenneme
mavilerimiz musallada..

’’kàlû belâdan beri tüten günlerin kahrı,
sığmıyor, sığınamıyor kalbime..’’

Belma.