en çok ihtiyaç duyduklarımdan
ilk terk edendi tanrı
melekler şehridir gizlendiğim lunapark
kalıcı belirsiz zaman hasarları belleğim

zaman yitti
ah dostlar

ne deniz gezmişi
ve idam edilişini
ne de mecliste rövanşa kalkan
kanlı siyasi parmakları duymuştur

che’yi tanımaz
karl marxı
mark olarak bilir
mahallemizde bir alamancı karısı
savururdu eteklerini şen şakrak
karşısında otururken küçüklüğüm
ve
geceleri taşınır yorgan içine
düşlerimin tutuşması bedenimde
seyrettirdikleri
işte o alamancıdan bilir markı

karaoğlanı kıbrıs fatihi diye sever
mavi gömleğine beyaz güvercinler işlerdi
işçiler yürür o zamanlar taksim’de
niçin yürüdüklerini merak etmez
sömürü nedir düşünmez
şu gecekondu evin
yeter ki odaları bitsin isterdi

su yok ceryan nerde
takılmakta uykucu ay mahalleye
çöreklenir kül rengi gaz lambaları
renksiz bulutları dağınık gökyüzüne
eğri büğrü bacalardan kurtulan dumanlar
girer usulca yıldızların koynuna

karanlık gecelerde en büyük üzüntüsü
briketten tüneme helanın kalmasıydı avluda

sabah yorgunluğu
ah
o zamanlar yorgundu hayat
gider tütün fabrikasına
elleri
elleri ne
kömür rengi saçları
elbiseleri bile kokardı
keskin tütün
boğulur genzim
kim bilir
belki de çizdi hayallerini
ciğer katili sigara tezgahına
anlatmadı hiç

ne bayramlarda ellerini öptük
ne de çocuk sevinciyle alabildik harçlıklarımızı
kırmızı kurdelayı bağlayamadığı gibi beline
kahve de içemedi ellerinden gelinlerinin

yazı sırtlamış gibi bahar
aklımda hala o temmuz öğle sıcağı
yas taşır pamuklu yer yatağı
sessiz sözcüklerin fısıltıları
habersiz veda ile anılar
asılı kaldı çıplak tavana

ilahi bakışlarında kanatlı gemiler
melekler dolusu dua

zaman
dönme dolapların göğsünde uyudu
durdu lunapark

hangi dönme dolap olduğunu
bulamadım hiç
yıllardır
belki de
korkularımdı aratmayan

ne torunlarının doğumlarını
ve adlarını seçerken yaşadığımız heyecanları
ne de ilk okula giden adımlarını gördü

yılbaşılarında giden yıla astığımız
hüzünlerimizi de
de
da
de
da
de da lar
bitmiyor
hayat itmiyor
be
anne

bitmiyor

sıkıldım artık
noktalı virgüllerden
iki noktalardan
üç noktalardan
ünlemlerden
soru işaretlerinden

çok yoruyorlar
zihnimi tarumar eden ruhumu

artık
benden
de
nokta
son nokta

ersin başeğmez
05 temmuz 2013 18:38 _izmir
çaysiız_şekersiz ve bademsiz