............................................................................. Bu şiir sanadır sevdiğim!
Ne çetin mevsimler gelip geçti yanımdan
Bazen kasırgalar vurdu acımasızca
Bazen de dalgalar tokat attı bana
Direndim şiddetli fırtınalara
Mavi sularda gezindim durdum öylece...

Aşkı tadanları aşkla dolaştırdım
Evine üç beş kuruş ekmek parası götüren
Emekçi balıkçıların yüzünü güldürdüm
O kadar çok yükler bindi ki sırtıma
’’Ah, of’’ bile demedim
Delinmiş gövdeme sular dolarken!.

Meğerse insan oğlu nankörmüş
Anladıklarında yorgun düştüğümü
Atıverdiler beni sahilde bir köşeye
Çilelerine orak olduğum
Onları sırtında taşıyan sanki ben değildim?..

En zor şartlarda kol kanat gerdim
Ulaştırdım rıhtımın kollarına
Nice mutluluklar tattırdım onlara
Yaşlanmaya gör, yorgun düş
İşte böyle atılırsın nankör duygularla
Şimdi yapayalnızım sahilde...

Ne halimi soran var, ne beni anlayan
Unutulmuşum koca kurt misali
Martılar arada bir gelip sorarlar
’’Balık var mı, balık?’’
Her şey menfaate binmiş yitik çağımızda...

Bedenen çürümeye terk edilmişim
Ruhen öldürülmüş biriyim ben
Elimden tutacak, sevgisini verecek
Derin mavilerde yüzdürecek
Yürekten sevdalı bir can arıyorum
Kayıp kıtamın griye boyanmış sahilinde...


Zafer Direniş
...

KARABULUT