uzun zaman önceydi, nefes alabiliyordum
ve yaşamak oyuncak bir tahta değildi henüz
başımı sokabileceğim bir hayal
içine girebileceğim küçük bir anlam arıyordum


sonra kederli bir akşamüstü durup dururken
“uzak şeyler büyülüdür” diye bir söz çıktı ağzımdan
boşluğa yayıldı söz, boşluğun hacmi büyüdü
bu tür sözler yalnızlığı bozulmuş şehirlere götürür insanı
kızdım dudaklarıma sorumsuzca davrandığı için


biri getirip önüme bırakıvermişti yirmi birinci yüzyılı
sonra da kaçıp gitmişti ardına bakmadan
o günden sonra başladı bu düzenli ıstırap
normal değilim dedim doktora
mesleğiniz nedir peki? diye sordu
“rehinelik” dedim, bu yüzyılın rehinesiyim
ücret karşılığında rehinelik yapıyorum ben
“anladım, bir şeyiniz yok, gidebilirsiniz” dedi
tam çıkarken durdurup ekledi gülümseyerek:
“normal olmayan siz değilsiniz, diğerleri”


çıktım kendimden dışarı
arkamda;
terlikleriyle beni izleyen “acı çekme olasılığı”


tam karşımda duruyordu duyguları tükenmiş dünya
gözlerim baştan çıkarıcı uzaklıkların iklimlerine daldı birden
ıssızlığın sesi boş bir tarlayı dövüyordu
az sonra muhafızlarıyla yanıma gelip
“seni götürmeye geldik” diyecek sayın ıssızlık
“neden her defasında ben?” diye sorduğumda
“tek olağan şüpheli sensin” diyecek


keşke hiç demeseydim “uzak şeyler büyülüdür” diye
kalmazdım böyle yan-anlamlar içinde
zaman böylesine bükülmez
gerçek insanı böyle parçalamazdı
ordu gibi üstüme gelmezdi çıldırmış günahkârlar kalabalığı
ve unutuluşa gömülmek; ah en kötüsü de bu işte.
belleğe hasar verir unutuluşa gömülmek
neyse ki sıra dışı bir yetenek edinmiştim yıllar içinde
hayal kırıklığının üstesinden gelme yeteneği


sesleniyor arkamdan gelen “acı çekme olasılığı”:
durdurmalısın artık bu yürüyüşü
çünkü yürüyüş şiire götürür
şiir ise bir intihar türüdür


yürüdüm duymazlıktan gelerek acı çekme olasılığını
dev bir ekran sarkıyordu aşağıya hafızanın sokağından
düşüncenin çöle çevrilişiydi anlatılan
yıkıntılar arasındaki aşk sanatıydı
saldırıya uğramış düş atölyesiydi
yürüdüm kan ter içinde anlamanın verdiği hüzünle
yürüdüm merhametin ve bağışlamanın krallığına doğru