Bir türlü adını koyamadım aşkımızın.
Bir serçenin göz yaşı mı desem,
Son damlaları olduğunu bile bile.
Yoksa bir ceylanın gözlerindeki sevinç mi desem,
Avcıdan son bir kez daha kurtulunca.
Yok yok bir türlü adını koyamadım aşkımızın.

Hani diyorum bir adı olsa aşkımızın,
İsmiyle çağırsak onu her kaybettiğimizde.
Yani bülbül,kerem,mecnun desek aşkımıza,
Hiç olmazsa bir yadı olurdu aşkımızın,her unuttuğumuzda.

Biz en iyisi bir isim koyalım aşkımıza,en güzelinden.
Ta ki kıskansın onu ay , her parladığında.
Dökerken yakamozlarını denize çatlasın kıskançlıktan.
Ne yapıp edip bir isim bulalım aşkımıza.
ilan ederken aşkımızı dağa taşa o isim kalmalı kulaklarda.
Sonuçta mutlaka bir adı olmalı aşkımızın,öğle bir şey olmalı ki;
O anılınca rüzgar sesini kesip dinlemeli,
Dökülünce dudaklardan o,sessiz bırakmalı bulut tanelerini.
Bir adı olmalı aşkımızn ,mutlaka bir adı olmalı.

ankebut