Bir zamanlar uçurumun kıyısından tuttuğumu
Kurtardığımı söylerdin,
Ne söyleyeceğini bilemeyen bir insanın,
Sol yanı şenlenen erkek rolünü oynuyordum.

Yaşadıklarından inatla ders almaya çalışan,
Her şeye rağmen sevgiye olan inancını yitirmemiş,
Kıyısından deli, ucundan çocuk,
Gözleri denize girince yeşile çalan
Küçük bir erkeğin tatlı tesellisiydi
Belki de güzel sözler duymak.

Seni gerçekten de kurtardığıma inandırmıştın
Her güzel başlayan aşklar gibi şendik,
Heyecanlıydık, beklemedeydik
Görüşebileceğimiz zamanların ayarlamalarında,
Duvarlara çentik atan mahkumlar gibiydik
Korkularını ilk yenen sen oldun,
Sen akıttın dudaklarından
Seni çok seviyorum kelimelerini.

Bense yaşadıklarını, hatalarını tekrarlamak istemeyen
Yine de konuşmak için çıldırasıya
Tetikte duran telaşlı bir yürektim
Her şeye rağmen fazla bekletmedim seni
Bir gün, beklediğim hiç ummadığım bir anda
Sana boşaldı dudaklarım seni seviyorum diye
Evet aşkım seni öylesine çok seviyorum..


Sami Arlan..