yok ne ağlaması
böyle başlanmaz ki konuşmaya
kabuk tutan yarayı soyar gibi
en başından
daha en başından
hıçkırıklara boğulmaz ki insan
bütün kötü yaşantılar gelmez ki aklına
şaşarım aklıma
kendime geliyorum ara sıra
kendimden geçiyorum
bir güzel gözlerine
bir tatlı sözlerine
bir güzel gülüşüne
bir tatlı öpüşüne
bir iki kadehte ona buna içiyorum
şimdi gidenin ardından
bir nebze su lazım
su gibi gidip su gibi gelsin diye ben dereleri okyanusa döküyorum
bir gelmeyişine
bir bekleyişime
bir de ona buna içiyorum
yok ne ağlaması
böyle son verilmez ki konuşmaya
biz alışkınız susmaya
en sonundan
daha en sonundan
alev almaz ki yürek
bütün güzel anılar gelmez ki aklına
şaşarım aklıma
kendime geliyorum ara sıra
kendimden geçiyorum
bir yaptıklarına
bir unuttuklarıma
bir affettiklerime
bir sana
bir bana
birde ona buna içiyorum