Yerine ne çok yakışmış bu güzellik. Hoş senin her şiirin ben de günün altın tacını takar. Gönülden kutlarım abim. Var olsun yetkin kalemin ve yön veren yüreğin. Selam ve saygılarımla.

Şair daha şiirin başlığında söylemiş ; sıkı durun başlıyor rapsodi!

"Yakamozda yırtılır karanlık"

Nasıl bir cümledir bu! Hani şiir bu başlıkla başlayıp bitse yine de şiirden sayılır. Ki hep özlediğimiz özgün söylemler pazarında göz alıcı rengarenk bir çiçek gibi söz kırpıyor cümle'ye!..

" Fırtınada yangın gece" depremlerdeki ikinci dalga gibi. Uykusundaki martıları kaldırır yerinden...
Gerisi mi " Teri kurumamış bir ayrılık sonrası içilen
özlemle" yalnızlığın ateşle ateşli dansı.

Hangi yok'luk bu kadar/ aşk kadar tutar ki insanın ellerinden. Varlığı baldır hani yokluğu zem!

Bal yenir acı anlatılır derim gevezelik ederken. Ve işte bize yazdıran o kuvvetli erdem: dizelerden sokulup kıvrılmak ayak ucuna sevgilinin
Veya serilmek şöyle yüce bir dağ eteği gibi dizlerine...

Belki hiçbirimiz yazmazdık bunca acı sayhalar biriktirmesek gövdemizde. Tatlı anılar olmasa yüreğimizin gölgesinde. Gitmese'ler işte...

Hangi acı bu kadar kuvvetlidir ki.
Gitse de değerlidir. Sitemlere boğulsa da gün. Giden güneştir çünkü.
Öyle bilir insan, öyle ummasa ölür!
Bilir ki her batan gün yüzünü ertesi sabaha öptürür.
Gözlerini kapatıp içinden üçe kadar sayar çocuklar gelmesini çok istediği çok sevdiği biri için! Büyüdükçe ve sevmeyi öğrendikçe o çocukluk hep geri gelir fakat insan artık saymayı unutur!..

Zamanla yıpransa da ölmeyen tek duygu umuttur. Öyle ya kes bir piyanistin parmaklarını geriye ne kalır!..

Şiire ve şaire sonsuz saygı ve hürmetlerimle!..