Şimdi el oldum artık yaptıkların cabası,
Bir türlü silemedim öyle sinmiş ki isin,
Yok artık yüreğimin seninle merhabası.
Ruhumun tellerinde ekşi şıra gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Güneşin kavurduğu aşk çöllerinde kumum.
Ne istersin ki benden her şeyin sahibisin.
Kendi yağıyla yanan bir mum kadar masumum.
Ettiğin zulüme bak tıpkı Hera gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Aldın da beni tenden ne tinsin ne de sinsin.
Figanlar çarşısında içimi kaplar sisin,
Sevdamı zindanlarda zincire vuran kinsin.
Kalbimin köşesinde onmaz yara gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Asumanî bir duygu sanma sanadır zarım.
Hades’in aşk odunda yanan mevahibisin.
Ne kadar da sevmiştim ruhumdu bergüzarım.
Dilenci mendilinde bozuk para gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Fettan mavi gözlerin kimlere bade sundu?
Sen işret meclisinin gözde musahibisin.
Benliğin benliğinin varlığından yoksundu.
Yılkısı sallan seyip boş bir hara gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Heyhat şükûfe sandım harcadın yıllarımı,
Bilmem hangi dilberin meşrebine tabisin.
Çıkmaz bir hendesede kaybettim yollarımı.
Dünyamı ters döndüren meş’um sara gibisin,
Ne Arasat ne Araf cehennemin dibisin!

Ankara - 17.05.2020
Ümit Zeki SOYUDURU