Ben bir aşığım
Döndüm aşk ile avare avare
Kara kara düşünürüm nasıl kavuşurum diye yâre
Kah güldüm, kah ağladım
Aşkımdan deli divane oldum da dolandım

Kül oldu bağrım yandıkça yandım
Olmadı sensiz mutlu sabahım
Hu diye inledim gönülden
Çaresi yok bunun kavuşmak ya da ölümden

Rabbime yöneldim tüm zerremle
Mecunun oldum bu demde
Açtım ellerimi istedim gönülden, doldu taştı dolusuyla niyaz
Bu kul yalvarır yakarır Allah’a, hiç durmaz, yorulmaz
Kalbi kor oldukça, duası olur merhemi

Unutur alemi başlar aşık zikre
Dinine yönelir başı seccadede, secdede
Bir ah kalmaz artık, teslim olur Kader’e
Sarılır imanına, inancına

Bir umut der içinden sabır eden derviş muradına ermiş
Meğerse Rabb’ine teslim olmak gerekmiş
Unutma aciz kul Allah ne isterse olur
Seven ya kavuşmaz ya da kavuşur

Üzme kendi, fani insanoğlunun acunu
Herşey geçici, olur ömrün de sonu
Ne istersen Rabb’inden iste bırak onu, bunu
Kısmetinde olan, bulur gelir seni
Artık çırpınma aşkın için bu kadar, kaderinde ne varsa onu yaşarsın besbelli

Ayşe Nur GÖLCÜR