Aşkım sevda yüklü koca bir ummandır;
Her damlasında bir ümit kırıntısı barındıran...
Ve sevdam huzur veren bir kuytu ormandır;
Yeşillerinde o ahlaksız ruhunu arındıran...

Aşkımdan kaçmak adına attığın her adım,
Yüzünü gönlüme akıtan bir katre olacaktır...
Ve ne kadar uzaklaşmaya çabalarsan çabala;
Varlığın benliğime bir o kadar yakınlaşacaktır...

Aşkının kilometresini sıfırlayarak gir hayatıma,
Ve kalbini boşa al ki fazla sevda yakmasın...
Çünkü aşkım keskin bir virajdır bilirim lügatında
Hızla girersen uçuruma düşmekten kurtulamazsın...

Sevdamı bir çam ağacının serin gölgesi sanma,
Hayattan mola almak istediğinde beni kullanamazsın...
Ve aşkım bir çoban çeşmesi değildir artık anla,
Ne kadar içersen iç o sevdaya kanamazsın...

Başkalarında arayıp durmaktan usanmadın mı?
Kanayan kalbinin şifalı merhemi yalnızca bendedir…
Ve ruhum sokaklar ortasında kalmış bir garip serseri,
Ama bilirim sevgiye aç gönlümün azığı sadece sendedir…

Kalbim bir tufana tutulmuş kasaba olur yarim,
Sen beni yok sayıp köşe bucak kaçtığında…
Ve gönlümden kervanlar yürür sana doğru,
Sen gönlümün vadisinden serkeşçe geçtiğinde…

Aşk bir aynaysa ben oraya yansıyan siluetinim
Yüzünde oluşan her bir çizgiden mesuliyetim var...
Ve ömür bir yolsa, bu yolda sana tek yoldaş benim,
Benden başkası sana haramdır anlasana artık ey yar!

(11/07/2008-ANKARA) (A-Y)