Üç fidan
Bir şafak vakti
Darağacı dar
Gözlerinde zar
Bu canı almak zor
Üzerlerinde kirli bir tor
Yürekler
Üç ayaklı
Sacayağı
Darağacı
Avlunun ortası
Çaresizler noktası
Dengeye üç direk
Nispet gibi
dar,
ağaç
ve üç fidan

Densizler
Yüzsüzler
Korkaklar
Kördü gözeler
Dilsiz ve sessiz
Korkuya kesen yüzler
Yürekler avuçlarda
İlikleri kasılmış tedirgin
Cüce beyinli muktedirler
Kudretsiz
Kudretler

Dikildi üç fidan
Elleri kelepçeli
Gözlerinde siyah
Paçavra boğum düğüm
Çığlık yok
Arkada kapı gıcırtısı
Yürüdüler,
üçler, beşler, on beşler
Gülerek gittiler
Darağacına
Sabah imsak
Mor bir karanlık
Kızıla boyanmış şafak

Volta yok avluda
Kararmış pencere
Yağmur sanki şahit
Toprak kokan avluda
Tohuma hasret
Umudun üstüne
Dikilir taze fidanlar
Ölüm bu
Kim derdi ki umut

Güzel günler için
maviye çalan gözlerle
Şafağı karşıladılar
Üç fidan
Avlu ıslak
nefesler nefessiz
Çığlık utanır sessiz,
haykırsa cellat,
kelle taşında
Ufuk kapkara
Aydınlığa gebe
Bedenler ıslak
Ruhlar mutlu
Hüzün yok
Korku yok yüzlerinde
Hüzünlendi gülücük

Kudret korkuya kesmiş
Acele etmeli
Güneş ha doğdu doğacak
Acele etmeli
Ya kalkarsa karanlık

Üç fidan
Seher yeli leylim ley
Mor bir sabahın İnfakın da
Zaferin çığlıkları yok
Vicdanlar çürük ve sönük
Şafağın ilk ışıkları
Korkunun çığlığında
Çürümüş beyinlere rağmen
Yeşile ve maviye kesmiş
Başak Sarısı,
olgun bir hasat
Ahlatın direnci gibi
Hasrete inat
Tam
Bağımsızlık uğruna
Mustafa Kemalin gençleri
Beyaz ayakkabıları giydiler
Yürüdüler güneşin battığı yere

Onlar
İktidarın
müstevlileri
Titrek bir gaz lambası gibi
Tavşan misali ürkek
Baka kaldılar,
Metanetlerine
Bedenler teslim
Asılı kaldılar darağacında
Bir şafak vakti
Oturup kendi kanlarını içtiler

Ne hayalleri vardı
Ülkenin geleceği
Arı,duru düşünceler
Özgür ve hakimdiler
Üç fidan kudreti yendi
O sabah,
işte o sabah
6 Mayıs yetmişi iki
Tam bağımsızlık uğruna
Kesildi baharında üç fidan
Vatan toprağına dikilmeden
Üç fidan yeşil diler
Yürüdüler Güneşin battığı yere

06.05.2018
Özgür MORKAN