Bir çiçeğe gönül verdim, ilk ve son kere,
Sabır ekmiştim şimdiye kadar kırk yıldır.
Aşk değil hasret biçiyorum yine ne çare.
Bu senin değil, benim alın yazımdır.

Tükenmeyen umutlarla hayalini yaşadım
Günü gelince seni bulacağıma inandım
Seni bulduğumda yazda değil hazandaydım.
Bu senin değil, benim alın yazımdır.

Sen koydun bu aşkın adını karanfil dedin.
Söz verdin gönülden unutmam seni dedin.
Bu kutsal duyguların kıymetini sen bilmedin.
Bu senin değil, benim alın yazımdır.

Hep yalvardım sana bütün mısralarımda.
Yarim değil maneviyatım ol, gönül tahtımda.
Kuruttun gittin karanfillerimi, gönül bağımda.
Bu senin değil, benim alın yazımdır.

Hazanda buldum, hazanda kaybettim yine seni,
Ölümüne sevmekten pişman olmadım hiç seni,
Sen öldün bende diyerek bırakıp gitsen de beni.
Bu senin değil benim alın yazımdır.

Kessen de artık bütün selamı sabahı benden,
Esirgesen de bu büyük aşka saygıyı gönlünden,
Haberin olmasa da artık kanayan kalbimden,
Bu senin değil benim alın yazımdır.

Geç olsa da bir gün anlayacaksın elbet sende beni,
Düşündün mü neydi amacım sevmekten başka seni,
Gün gelip acı bir hüzün kaplarsa seninde kalbini,
İşte o zaman bu benim değil senin alın yazındır
Hayrettin TARHAN