Ortalık nasılda durgun ve sessiz?
Yine düştün yüreğime kimliksiz,
Ben ortada kaldım, ayaksız, elsiz;

Uzattığım ellerimi geri ver,
Yer yok yüreğimde, n’olur görüver!

Yetti artık, tak etti bak canıma,
Karlı bir kış günü, girdin kanıma,
Düş bile değildin, aldım yanıma;

Takvimlerim bitti, daha gün saymam,
Bir kez inanmıştım, asla inanmam.

Bakarken yüz yüze, gönül gönüle,
Bilmeden düşmüşüm yaban gülüne,
Çözemem, bağladın zülfün teline;

Ne tayfun kar eder, ne tusinami,
Ayıramaz, yargıç kırsa kalemi!

Girdin gecemize kanatsız melek,
Şeytanım olup da, geldin gülerek,
Neden seçtin beni böyle, bilerek?

Kuşkum var, dağına yar olur muyum?
Yüreğin yandıkça, kar olur muyum?

Olamam gönlüme ikilik girdi,
Kar yere düşmeden gökte eridi,
Zamansız açılan gül parelendi!

Pareleme beni, ne olur yakma,
Bu son olsun, daha karşıma çıkma!



Hayrettin YAZICI