BAĞIRAMADIM ANNE

az önceydi
paydos zili calmış
alelacele cikinca
bir kitabımı okulda unutmuştum
dönüp de almaya gerek duymadım
değmezdi zaten
çünkü geç kalıyordum

eve gelirken
beynini bacak arasına almış bir yobaz gördüm anne

yeri
göğü yaratmışcasına yürüyordu arkamdan
cüzzam salgınından çıkmış suratı
kan çanağına dönmüş gözleriyle
dudakları arasından salyalar akıtıyordu

koşmasaydım
belki de karıştırmayacaktım ayak seslerini
dudaklarımda hissetmeyecektim iğrenç nefeslerini

hemen köşeyi döndüm
ve durdum
hâlâ arkamdan geliyor mu diye baktım

omuzumda iğrenç bir el belirdi
donakaldım
soluğum kesilircesine yutkundum
ve dönüp de yüzüne baktım anne

az önce arkamdan gelen adamdı
adam dediğime bakma anne
bariz bir zihniyetin yarattığı canavardı
o bir şerefsizdi anne

bedenim öyle bir ürperdi ki
dizlerim zangır zangır titredi anne

Mart ayı dert ayı derler ya
soğuktan üşüdüğümü sandım anne

titrediğimi görünce adam

"korkma yavrum
hava soğuk
bak kar da yağıyor
üşütür hasta olursun
hadi gel eve bırakayım seni"

hayır dediysem de dinlemedi

bir diğeri

"korkma kızım
bak amcan beni de bırakacak" diyordu

iki adam
anla işte anne
iki canavar
biri yavrum
diğeri kızım demişti
kızım deyince güvenmiştim anne
biri ağzımı kapattı
bağıramadım
diğerleri çantamı alıp
kaldırım kenarındaki arabaya attı

çırpınışım çığlığım boşuna boşunaydı biliyordum
sesimi duymuyordun anne

biri yavrum deyip yavrusunu
diğeri kızım deyip kızını kirletti
bu yüzden vaktinde gelemedim
bu yüzden isyanım
bağnazlara
aymazlara
fetvacılara
yönetenlere
ve bu yüzden isyanım
yasalara anne

ne de güzel umutların vardı mavisinden
ne de güzel umutlarım vardı pembesinden anne

yaşadıklarımın sorumlusu kimdir anne kim
insan sandığımız canavarlar mı
değilse kaderi mi

Tanrıya rağmen
Tanrının emirlerini yok sayanları
Tanrıya şikayet edeceğim

en çok da
elhamdülillah inançlıyım diyenleri anne

Efkan ÖTGÜN