Ey benim yürüyen ruhum, gölgem!

Sen misin hüzünlü güllerle gülen?

Sessiz sessiz uzaktan gelen,

Yabancı misali çekip giden,


Gidiyorsun ya git!

Bil ki sonsuzdur sessizlik,

Umuda bir çakmak çak,

Bekleme boşuna vakit.


Zor muydu sensizlik?

Atlatılır yorulma haydi git,

Dalıp dalıp kaldığın vakit,

Anla kelimelermiş kilit.

Anahtarı sendin gözlerimin,

Bakmakla görmek kolaydır sandın,

Oysa zor olanı, kördün bulamadın,

Sen hayatı yanlış anladın.



Hatayı yanlış anlamakla yaptın.

Kilitlenmiş gözlerde boşluk bıraktın,

Ait olan anahtar sendeydi anlamadın,

Sen beni hep çaresiz sandın.

Yoktu belki de...

Söylenmedi son sözler, ikilemde,

Son kez düğümlendi ipler serde,

Bir hatalı kulum bende.


Başlamamış bir başına,

Kördüğüm bir hayatta tek başına,

Yasak bir ağacın dalları uzanıyor dala,

İmkansızlık sınırlarını zorluyor şu anda.