Yusuf bu günlerden bir gün 
Gezip teftiş ederken memurları 
Dolaşıyordu Kahire’nin caddelerinde 
Halk onu görmek için çıkmıştı dışarı 
Geçeceği caddeye varmak için 
doldurmuştu sokakları 
Kalabalıklar taştı caddelere sığmadı 
coştukça coştu 
Manzara gerçekten görkemli 
gerçekten hoştu 
Görülmeye değerdi 

Züleyha yaşlı ve hasta 
Züleyha aşk acısıyla sarhoştu 
Züleyha bu gün bambaşka 
Züleyha bu gün bir hoştu 
Duymuştu Yusuf’un gelişini 
Dedi ben de gideceğim 
Mutlaka gitmeliyim oraya 
Hizmetçisi dedi 
A güzel hanımım 
Sen nasıl gidecek 
Nasıl gidebilirsin ki 
Bu halinle oraya 
Sen kendini 
Genç Züleyha mı zannediyorsun 
Eskisi gibi sağlıklı ve güçlü 
Değilsin artık 
Yaşlı ve hastasın 
Halin dermanın yok 
Yok artık sende 
Oraya gidebilecek 
Güç kuvvet kalmadı yok 
Gün gün tükeniyorsun 
Bir an olsun aynaya bak 
Ne zamandır aynaya bakmayı unuttun 
Olsun dedi Züleyha 
Ben Yusuf’u görmeliyim 
Yıllar var ki hep bu günün hayalini kurdum 
Durdum 
Bu hayalle yaşadım güç buldum 
Şimdi tam amacıma ulaşacakken 
Sen kalkıp ne diyorsun 
Olsun olsun 
Ne olacaksa olsun 
Ben Yusuf’umu göreyim de 
Ondan sonra olsun 
Tek ben Yusuf’u benim canım olan Yusuf’u 
Göreyim de öleyim isterse ondan sonra 
Ölümüm onun yolunda olsun 
Onsuz olmaktansa 
Onun yolunda ölmek yeğdir bana 
Aşkla kalktı hasta yatağından Züleyha 
Giyindi süsülendi püslendi 
Kokular süründü 
Aynalara baktı 
Nasıl güzel miyim dedi eskisi gibi 
Yusuf beni beğenir mi 
Gençliğimdeki güzelliğim yerinde kalmış mı 
Ah hanımım nerde 
Olsun olsun dedi Züleyha ben yine de gideceğim 
Yusuf’uma görüneceğim 
Aşkımım hatırasına 
Ondan üç dilek dileyeceğim 
O beni kırmaz bilirim 
Kırmayacak göreceksin 
O merhametli ve vefalıdır bilirim 
Kırmayacak beni de acıyacak bana 
Sevgiden değilse bile merhametten 
Kabul edecek dileğimi 
Züleyha bu gün neşeli bu gün bir başka 
Alıp eline bastonunu çıktı yola 
Bir kolunda hizmetçisi düşe kalka gidiyordu 
Gidiyordu merasim yerine ve diyordu 
Yusuf şimdi beni görecek 
Acıyacak halime 
Ve mutlaka kabul edecek dileklerimi 

Züleyha vardı merasim yerine 
Uzun yolu yürüyerek 
Gördü halkın taşkın halini 
Dedi bunlar mı Yusuf’u seviyor 
Daha fazla gerçekten ben mi 
Hele Yusuf bir ikbalden düşsün göreyim 
O zaman dönüp yüzüne bakar mı bu halk göreyim 
Ya ben öyle miyim 
O nu bir köleyken sevdim ben 
O benin kölem iken 
Kul köle oldum ona ben 
Ayaklarının altına attım tüm şanımı şöhretimi 
Aziz’in karısı olduğumu unuttum 
Asil bir kadın olduğumu unuttum 
Umursamadım Mısırlı kadınların 
Beni ayıplayacaklarını 
Azizin beni sokağa atabileceğini umursamadım 
Tek ne olacaksa olsun dedi 
Yusuf benim olsun ben Yusuf’un 
O köleyken ben ona köle oldum 
Ben sultanken gönlümün sultanı yaptım onu 
Ben ona kul köle oldum 
Kul köle oldum ben ona 
Dün nasılsam bu gün de öyleyim 
Daha dün gibi aşkımın kölesiyim 
Ben dün nasılsam bu gün de öyleyim 
Yarın da öyle olacağım 
Bakalım halk yarın Yusuf ikbalden düşse 
Ne yapacak 
Yine öyle sevecekler mi Yusuf’u 
Ben de bu sevgi oldukça 
Değişmez bir şey değişmeyecek 
Züleyha Yusuf’u ezel ebed sevecek 

Birden Yusuf göründü atlı 
Ardından yüzlerce asker pusatla 
Atlıydı Yusuf taç başında 
Pusatlıydı askerler işbaşında 
Yusuf’ta alayiş muhteşemdi 
Kalabalık etrafında sanki mahşerdi 
Bandolar çalıyordu ardı sıra 
Alkışlar yükseliyordu artarda 
Çığlıklar çılgınlıklar sevinç naraları 
Görülemeye değirdi 
Merasim muhteşemdi 
Muhteşemdi her şey 
Her şey bir görkemdi 
Şaşaalıydı her şey 
Şaşaalı ve mutantan 
Allah müjdelemişti Yusuf’a bu günleri 
Ta kuyudayken 
İşte müjdelenen bu günlerdi 
Zindanda bir perde açılırdı bazen 
Görülen bu günlerdi 
Cennete dönerdi o zaman kuyu ve zindan 
Cennete dönerdi cehennem Yusuf o zaman 
Gülerdi 
Ve gülerdi gökler 
Gülerdi yer ve zaman 


İşte şimdi 
O günleri gördü Yusuf ve güldü 
Sevinçle doldu mutluydu 
Mutluydu ama bir şeyler eksikti hissetti 
Züleyha yoktu yalnız 
Züleyha neredeydi 
Hem Aziz de göçmüştü dünyadan 
Züleyha artık serbestti 
Dul bir kadındı artık dul bir kadın ve bakire 
O güzelim Züleyha 
Yaşlanmıştı belki de 
Olsundu 
Züleyha onu sevmişti gerçekten 
Ondaki güzelliğe vurulmuştu gerçekten 
O güzellik hem maddi hem maneviydi gerçekten 
Züleyha Yusuf’a vurulmuştu gerçekten 
Yusuf’un hem görünen hem görünmeyen güzelliğini 
Yusuf’un peygamberliğine 
Ve erdemliliğine 

Törenin tam da can alıcı yerinde 
Duyuldu bir ses derin ve ince 
Yusuf diyen bir ses dertli ve narin 
Duymadı kimse 
Duyan yalnızca Yusuf’tu 
Sessizce 

Fark etti Yusuf bu sesi fark etmedi kimse 
Kimse duymadı bu sesi yalnız Yusuf’tu duyan 
Oydu Züleyha’ydı Yusuf’tu yalnız duyan 
Sanki yeni uyanmıştı duyduğu bir çığlıktı 
Yusuf’tu derin uykudan bu çığlıkla uyanan 
Ses verdi Züleyha sen misin 
Yusuf diyen ses neredesin 
Görün bana göster yüzünü 
Ne zamandır görünmemektesin 
Buyur Yusuf işte buradayım seni görmekteyim 
Ama sen beni göremezsin 
Çünkü sen yükseklerdesin 
Önlerdesin el üstündesin 
Bense arkalarda, aşağılardayım 
Unutuluş denizinde boğulmaktayım 
Tut beni çıkar katına 
Sarayda benim seni tuttuğum gibi el üstünde 
Bu gün halkın elleri üstüne yükseldin 
Bense unutuluş denizinde yüzmekteyim 
Tut beni al çıkar beni bu karanlık kuyudan 
Dün kuyuda sendin bu gün benim 
Beni sen anlarsın en iyi 
Kuyuya düşmek nedir 
En iyi sen bilirsin 
Sen merhametlilerin en merhametlisi 
Sen şerefte en ileri halkının önderi Allah’ın peygamberi 
Ey Yusuf tanıdın mı beni tanınmaz hale geldiğimden beri 
Kimse tanımadı beni ben sevdim seni 
Ve bu hale geldim işte 
Üzüntüden ve acıdan 
Belim kambur oldu 
Kalmadı güzelliğimden bir eser 
Korkarım sen de tanıyamayacaksın beni bu gözlerinle 
Tanıyabilirsin oysa bakarsan aşk gözlükleri 
Ve sevgi gözleriyle 
Gönül gözünle bakarsan göreceksin beni 
Züleyha’yım ben seni aşkla seven ölümüne seven 
Sana ilk inanan senin getirdiklerine gönül veren 
Senin için ölümü göze alan ben senin davana gönül veren 
Her şeyini sana veren ben 
Ömrünü gençliğini ve güzelliğini 
Senin yoluna kurban eden heba eden yok eden 
Ey Yusuf tanıdın mı beni 
Ey Yusuf tanı beni 
Kulak ver bana 
Beni bu yalnızlıktan kurtar 
Ey Yusuf tanıdın mı beni 
Kimsenin tanımadığı Züleyha bendeni 
Ey Yusuf bilirsin ki ben seni 
Seviyorum ezelden beri 
Benim sevgim ebedi 
Üç dileğim var senden birincisi 
Bir dua et de kurtulayım bu halden 
İkincisi gençleşeyim güzelleşeyim 
Seni sevdiğim ilk günkü gibi 
Mademki peygambersin belli ki sen de seviyorsun beni 
Ama ihanet etmek istemedin Aziz hayattayken 
İhanet etmedin velinimetine 
Sen de beni seviyorken 
Karşı koyamıyorken benim sevgime 
Benim sevgim seni de sarıyorken 
İçten içe gönlünde yer ediyorken 
Çünkü yol vardır seven kalpten sevilen kalbe 
Bir de kavuşalım artık birbirimize benimle evlen 
Nasılsa Aziz ölmüş ben dul kalmışken üstelik te tertemiz bakire 
Sana yazılmış sana ayrılmış senin için yaratılmış senin için hazırlanmış bir güzellik bir munis eş ezelde 
Son dileğim bu işte söz sende dilersen ez geç beni dilersen 
Erdir vuslata bu aşk evrenini 
Evet, son dileğim başka bir şey istemem 
Yusuf dua etti geldi Züleyha’nın 
Bu üç dileği de yerine 
Züleyha o anda gençleşti güzelleşti kavuştu sıhhatine 
Yusuf aldı onu yanına terkisine 
Götürdü sarayına getirdi dileklerini bir bir yerine 
Oturttu tahtında eski yerine bin bir gece düğünüyle 
Evlendiler kavuştular iki eski aşık bir birine 
Züleyha kavuştu sevgilisine 
Yusuf kavuştu Züleyha’sına 
İki aşık birleştiler 
Bir daha ayrılmamacasına 
Kandılar ebedi aşka 
Doydular vuslata 
Ve ulaştılar ilahi aşka birlikte 

Ahmet KEMAL 
10.04.15 CUMA

Ahmet Kemal