Yeline bıraktım hayatı yeniden, savursun
Dost belli de düşman tuzaktaymış,kursun
Yâr dedik koşarak binbir ümitle, vursun, o da vursun
Dedik ya acıtmaz bağrı ateş, yaksın, yaksın.

Çıkarımı kendince yapmanın yok faydası
Sözler var ya sözler hançerdir, yakar canı
Olması mümkünse isterdim, yürekte solsun izi
Tesbih gibi sırlandı ki dertler, hem de dizi dizi.

Ne istediysek ki gönülden, samimiyetle olmadı
Haince ve merhametsizce yaşamaksa, ihanetti
Gözün gördüğü,gönlün aldığı derslerse ibretlik
Kimseleri asla yalandan sevmedik,sevemedik.

Kulak dolusu çirkinlikler duymak ne kötü
İçten içe kararıyor insanın o zaman gönlü
Oysa, toplamak vardı destelerini güllerin
Farkında mı bilemem o yâr, ettiği sözlerin.

Dilden çıkarsa sözler,gözlerle bulur anlam
Elbet yüreğin gizi de gözlerdedir ve tastamam
Öfke saçılarak söylenen sözleri bıraksak da bir yana
Yanmaktır içinden bu, karşılıksız ve ömür boyunca.

Uzanan eller varsa kırılmamalı, incinir gönül
Zoraki değil ki sevgi, bahçende açan bir gül
Suyuna, toprağına özen göster ki, umut et açar
Seven bir kalpse girersin içeri, kalmazsın nâçar.

Gönül teli ne de narindir incinir esen yelden
Başkasının umruna gelmez o, çaresi sevgiden
Güne başka bakmasını varsa bir bilen
Abad olmakta var bu güçle, o güçse yârden.

Açlık, susuzluk nedir ki dayanılır
İki lokma ekmekse konu, o da kazanılır
Mühim olan birbirini kazanmaktı, tatlı ise dil
Her şeye sahip olsan ne yazar, incinir gönül

Oğuzhan KÜLTE