2
Yorum
5
Beğeni
4,5
Puan
543
Okunma
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık.
Gitmesini bilene.
Hasretin özlemin beklemenin sonu.
Ve
’Aşk’ın ruha dokunduğu an.
Delicesine yakan.
Özünden gözüne düştüğünde;
Bir değirmendi öğüten durmadan...
Sevdası hüzün,umutlar biçare.
Kana bulandı tüm hayaller.
Yalnızlık !
Tanrıda olmanın adıydı.
Durmuşsa zaman o anda.
Ne sırlar var bilsen?
İstemez ruhun başkasını.
Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen...
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık !
Ayrılığın bittiği;
Vuslat’ tı adı bu son durağın.
’Aşk’ın aradan çekildiği.
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık...
En büyük zafer !
Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu,
’O’ mahsun geceler...
...
Nigâr Güler.
5.0
50% (1)
4.0
50% (1)
Cevap Yaz
