Dışarda delicesine esen rüzgar
Al benide götür kimsesizler
Ülkesine
Belki orada mutlu olurum kimbilir
Belkide üşüyen ellerim değil
Bedenim ruhum
Kırılan yüreğimde.
Sonbahar yaprakları gibi
Hep savurdun uçsuz bucaksız yerlere

Dışarda delicesine esen rüzgar
Al benide götür kimsesizler Ülkesine
Sanki yazın ortasında
okyanusta kalmış buz dağı gibiyim

Güneş bile küsmüş doğmuyor
Artık
Sense çok sert esiyorsun rüzgar
Ama benim içimde fırtınalar
kopuyor sevdiklerime hasret
yüreğim
şimdilerde bir virüs illetinde cırpınan insanlığı gördükçe

Dışarda delicesine esen rüzgar
Al benide götür kimsesizler Ülkesine
kimbilir belkide mutlu olurum
kimbilir sonbahar yaprakları
Gibi savurdun uçsuz bucaksız
Yerlere
sonbahar yaprakları gibi
toprakta son bulur bedenim kimbilir sevdiklerimin acısına
dayanmaz yüreğim götürün benide gömün
kimsesizler Ülkesine