5
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
694
Okunma
Ey ömrümün virgülü!
Böyle kolay mıydı
haa tozlanmamış mısralarımdan
çekip gitmek,
Kalemim seni yaşatmak adına
son nefesini veriyordu,
Gitgide kırılmaya başlıyordu
yüreğim,
Onarılması zor bir kuş
gibi ürkek ve çaresiz,
Boğazımı patlatıyorken acı
dolu sözlerin,
Gülüşüne muhtaçtı oysa bedenim,
Belki gelip de ısıtırsın kanayan
yaralarımın sızısını diye,
Ve sen hep susardın,
Öylece dilsiz durarak gönlüme
huzurunu estirecek rüzgâra
nefretini seriyordun ,
Bir ömür bakışlarına
mahkûm edercesine..
Ama ne çare sol yanı
közle kavrulmuş Dilba Hanım!
Elbet güz bereketini
yağdırarak harap gönlüme,
Sen sevda yolunda çelme
yerken ayrılığın tokadından,
Ben ruhumu yalnızlığa dayayıp
limanlarını terk edeceğim..
5.0
100% (5)
Cevap Yaz