kahretsin, yine yoksun!
bu aralar pek keyfim de yok,
sen olsaydın yanımda,
balım, pekmezim de olurdun,
sana bir şey söyleyeyim mi?
gülüm sen olduktan sonra,
birer birer hepsini atardım bir kenara.

bana bir şey ver deseydin,
dünyayı sana verirdim,
gerçi o zaman beni unuturdun ama,
bana bir tek sen kalırdın,
dünyalar da benim olurdu,
ama yoksun!
yine yoksun kalbim,
gerçekler acı, hayat dramatik,
ümitsiz bir vaka benimkisi,
en iyisi bunları hiç düşünmemek,
tek tesellim, seninle dolu kalbim.

çok uzağa gitmeyeyim,
daha düne kadar,
ki, bu da çok uzun zaman,
bu sabah fark ettim,
çayım bana eşlik etmiş,
oysa bir şeyim yoktu bir başımdan başka,
bir de hayallere sarıldığım umutlarım vardı,
ama onlar da elle tutulup, gözle görülemezler ki.
iyi kötü yaşıyorduk işte acılarımızı içimize gömüp,
kimseye bir zararımız yoktu bizim,
hüzünler hayatın tuzu biberi dedik,
geçinip gittik.

sonra, sonra aniden,
gözlerin çıkınca karşıma,
ki vakit gece yarısını çoktan geçmişti,
neler oluyor yahu dedim,
hayal değilse bu, gerçeğin ta kendisiydi,
eyvah ki eyvah!
hazırlıksız yakalanmıştım,
ölü toprağı da sayende,
açılmış oldu böylece.

ne yapacağımı şaşırmıştım,
sonra dudakların, saçların, ellerin derken,
alayınız birden üstüme geldiler,
hoş gelişleriniz olsun,
durun, pek heyecanlandım,
azıcık nefes alayım dedikçe,
görmezden, duymazdan geldiler,
ah o gözlerin,
hep suskundular, hep yorgun,
insan bir ses de mi vermez,
sen sus, gözlerin konuşsun diyecekken,
yıllardır benimle sanki kanlı bıçaklı olmuşlar.

ya başımı alıp buralardan gitmeli,
ya da aklımı başıma getirmeli,
sana mı gelmeli, kendimden mi gitmeli,
mutlaka bir çıkış yolu vardır dedim,
ellerimi açarken semaya,
edeceğim duayı unuttum,
allah bana yardım etti de,
içimdeki ses, kapat gözlerini dedi,
kapatır kapatmaz bir de ne göreyim,
karşımda bana gülen gözlerin!

daha ne olsun,
dünyanın en mesut insanı benim!
bundan iyisi can sağlığı dedim,
topyekun gel üstüme ki,
bu fakir şifa bulsun,
gözlerin dedim,
ellerin dedim,
bayramım dedim,
sabah sabah bir güzel,
saçlarını koklaya koklaya,
bal dudağından öptüm,
öptüm, öptüm...

Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
26 Mart 2020, Isparta