0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
491
Okunma
Bu sahilde, güz akşamlaının süsüydün sen,
İmbiklerden süzülmüş bir zerafetle o güzel yüzünde
Ellerin avcuma esir düştüğü zaman.
Önce mahcup bir tebessüm o gül yaprağı dudaklarında
Ve pembe yanaklarında nar çiçekleri açardı,
Sonra arzu, kor gibi yanardı dudaklarında, ellerinde,
Sevgi gülerdi, umut ışırdı şebnem şebnem yeşil gözlerince;
Sararan yapraklara yeniden hayat verircesine...
Şimdi yoksun, yollar ıssız sahil mahzun
Ve öksüz kalmış bu yürek
Ve solgun duruyor güz güllerim,
Nasıl özlüyor ellerini bilsen
Sensiz kalmış ellerim
Rengi, nar kabuklarına düşmüş güz akşamları
Kızıl hüzünler yağdırır yüreğime
Ve içimde bir buhurdanlıktan tütüp tüm dünyamı kaplar
Hüzün rengi bir duman,
Sararmış yapraklara akşam güneşi vurduğu zaman...
Ünal Beşkese
CEVAP VER
5.0
100% (1)
