Benim gecelerim hüzünlüdür
Gündüzlerim acıdır katıklarım yavandır soframda
Umutlarım kimsesizdir anla.
Bilirim işçiler yorgun olur fabrika vardiyalarında
İşten çıkırılır otel emekçileri ekim sonunda
Halbuki ekimler umuttu biliyorsun
Bir kadın ıslanır nehirlerinde ülkemin
Ağlar güneş yokluğunda.
Sözcükler mahkum sözcükler bana anlatın korkularınızı
Issız bir yolda yürümek kolay değil bilirim
Bilirim yalan çirkef bir giysidir kavgasında ölümlerin
O mavi gecede gizlenen ne varsa
İşsiz erkeklerin yalnız ölümleri
Kimsesiz kabirleri dağ yamaçlarının
Ve soytarı yaşlılıgı sinsiliğin.
Herşey ama herşey insanlar için
Kırmızı kadife bir şiir okur sokakta
Yosmamı yosma hiçiligim.
Beni al götür olurmu şöyle ırakta bir yerlere
Ekmeğim ortak üretildiği
Umudun katık edildiği bir otagta
Dağınık saçları ile hayat
Yalan yanlış o hikayede
Benim gecelerim her geceden daha karanlık
Ölümüm daha bir kimsesiz .