Bir ağlamakla gelen biz,bir avuçla gitmeyecek miyiz?
Hesabımız ne de yalın, bilmeyecek miyiz?
Nedir bu ihtiras,ne de çirkindir gururla yüz
Sayki hataları dost;ne bir,ne on,belki yüz...

Gören var hayatı ve doğru okuyan
Var mı bu nadir kulları bir duyan
Uyan insanoğlu,silkin de uyan
Sonun da kaçınılmaz senin, ötelenmez
Okunur da selân, artık geriye dönülmez.

Selâmı dahi esirgeyen şu mağrur yüz
Hemhal olur da toprakla,solarki solar
Artık mevsim güzdür mahşere dek ve uzar
Nedendir,yağmaz iskelesine kimilerinin kar.

Ertelemelerin var mı ki sonu, bu bir kader
Ariflere kulak verin, anlayana söyler neler
Dinlemek istemeyen de akar hayat ve bahaneler
Geçmişse içteki hesaplaşma sırası üzgünüm
Gerisinde bir şey kalır ve silinmez o da ölüm.

Vardı güzel bir gönülden dökülesi dilekler
Çilesine katlanırken hayatın sevinçler nerdeler
Böldükten sonra binbir parçaya beni
Tamiri olmaz bundan sonra inan, ebedî.

Bir gizdi zaman,tutulmuyor ki elle
Kirletmemeliydi hatıraları cebir ve hileyle
Mademki yok anlamı bu duruşun ve asil
Bundan böyle,dönülür de sırt,olunur rezil.

Bu hamasi duygular olmalıydı düşünen kulda
Bunlar ailede de verildi ve de okulda
Elbiselere ve renkli makamlara olunmazdı itibar
Onur ve saygıydı ki tüm hayata değer katar.

Gün batarken kulağa gelen naif ezgiler
Sanki film şeridi gibi geçerken hayalen
Sıddık dostlar da belirir zihinde birer birer
Değmeyen şu kırıcı,kaba,yaralayıcı sözler
Batan güne gölge, ruha daraltı,beter mi beter...

Bırak onlar halen boş kısmını görsün bardağın
Onlardan bize kalan hayat, inanın darmadağın
Biz yaslayalım ruhu ve aklı iyiye,güzele
Görelim ki Rab bize ne lütuflar göstere.

Oğuzhan KÜLTE