Savaş artığıdır kalbi.
Yıkıntılar arasında uçuşan umarsız perde
Sokaklardaki barut kokusu
Kurşun kurşun nakışlanmış evler gibidir.
Yaşamdan sadece iz-ler taşır eskiye dair
Sessizlik ve ağırlık her yanı
Dünyanın kalanı ondan bihaber,
O dünyanın artık kalanı olduğundan şüpheli
Sonu olduğuna inandığı andır şimdisi.
Birbirine aitsizdir yan yana duran her şey,
Toplanması güç savaşın kendi kadar
Tarumar olmak sözü, anlatmaktan uzak
Kırık bir türkü besler yalnız burayı
Yanıktır her yan bir türkü kadar
Bir türkü, savaşsız zamanları anlatan…
Saklandığı yerden çıkar ürkerek
Tarar her yanı yaşama tutunma telaşında
Yürümeye başlar hatıraları elinde,
Dağıtarak onları ait oldukları zamanlara
Yürür ve yorulur tek başınalığında
Kıvrılır kuytuda herhangi anne sinesine
Saçlarını okşar anne, her dokunuşu varlığı anlatır
Çünkü bir anne, dünyanın tüm savaşlarına meydan okur, kalbi avuçlarında