ŞİMDİ GİTMELİYİM KÜÇÜK KIZ

Şimdi gitmeliyim küçük kız !
Tüm kapılar kapandı sanki şimdi.
Bir varmış bir yokmuş olmalıyım belki.

Düşünmekten,fark edilme çabasından yoruldum.
Rüzgara yön vermekten çok yoruldum.
Her sabah aynı saatte kalkıp,aynı yere gidip, aynı işleri yapmaktan yoruldum.
Gözlerimi kapatıp yok olmak istiyorum

Acaba saçımın önünü kestirsem nasıl olur?
Acaba çayıma çikolata batırıp yalasam nasıl olur ?
Acaba kırmızı rujumla asfalta ’’Nahh ’’ diye yazsam mı ?

Hayatım bom bok!
Kara tahtaya yazılan kaderin tebeşir gıcırtısına dahil her şey.
Benim hayalimde beyaz atlı bir prens yok.
Dokunmaya çalışıyorum mutluluğa
Parmak uçlarımın anlamı bile yok.

Birileri var ve uğraşıyorlar canımı yakmaya.
Birileri var yüreğime oturup, duruyor, nefes alamıyorum.
Bir sarsıntı, gürültü, çığlıklar içimde.

Şimdi gitmeliyim küçük kız !
Hayal kırıklıklarımın yanına gömülmek için ölmeliyim belki.
’’İyiyim,birşeyim yok ’’ cümlelerim çöp yığını .

Sahi, ben nasıl böyle oldum?
Neden biri çıkıp "dur" demiyor ?
Bunca yıldır yaşıyorum ama hala bu sorulara yanıt bulamadım.

Bir bataklıktayım.
El uzatan yok ve debelendikçe batıyorum.
Bu dünyanın yükünü omuzlayabilirim sandım.
Ama yanılmışım.

Uzun lafın kısası; ben toparlanamıyorum.
Toparlanıp yıkılmaktan, dibe batmaktan ötesine gidemiyorum.
Her yaşadığım öldürdü beni.
Her defasında farklı bir cenaze..
Eskileri unutmak istiyorum, keşke mümkün olsa.
Ama o kadar çok var ki...
ARZU GÜNAL /13.02.2020