Veda Edebilmenin Tarifsiz Rahatlığıgülüşüne odaklı değil gözlerim yollara akmış umutlarımı süpürmüyorum artık kapımın önünden elimdeki sapanı bile kırıp attım hırpalamıyorum artık kuşların yuvalarını hani yapış yapış bitkin huzursuz kan kokulu bir yatağım vardı ya yakıp kül ettim savurdum rüzgârla cesedini özgür bırakınca içimdeki kederi ısırıp koparamıyor kabuslarım uykularımı uzun ve ışıksız geceler yok artık ne lavaboda biriktiriyorum kirlileri ne de boğamaya çalışıyorum resimlerini halının deseni yine çıkınca gün yüzüne ders aldım inan seviyorum artık evimin kusursuz yalnızlığını uzun zamandır bacaklarım acıyla iki büklüm değıl avuçlarım yumruk olmaktan bir adım öteye geçti içimde bir his var inanıyorum yine hissedebilirler başka avuçların sıcaklığını ve.... güneşsiz gözlüklerime ihtiyaç yok artık çünkü saklamama gerek kalmadı gözlerimdeki al giyinmiş bakışlarımı geç oldu ama çok ama çok değiştim ben inan ozlemiyorum o zamansız günleri kabul zor oldu ama öğrendim sonunda veda edebilmenin tarifsiz rahatlığını |
Yüreğine emeğine sağlık
_________________________________Selamlar