Köşede bir çocuk ağlıyor
Oyuncağı kırılmış elinde,
En çok üzüldüğü şey bu mu acaba ?
Neye üzüldüğünü biliyor mu?
Ben de pencerenin kenarında ağlıyorum,
Oyuncağım değil, kalbim kırık...
En çok üzüldüğüm şey bu şimdi
Neye üzüldüğümü biliyorum.

Rüzgarlar katıp gitse de önüne herşeyi
Benim gözyaşlarımı alamaz.
Zaman dindirse de herşeyi
Benim acımı dindiremez.

Seni ne çok sevdim be sevgilim !
Hani hatırlar mısın o günleri
Beraber ayışığında dans ederdik
Hani kumsalda kimsecikler yokken
Gece yıldızları seyrederdik
Saymaya kalkardık da
İmkansız olduğunu anlardık
Hani o zaman tek bir cümle söylerdin bana :
"Bizim aşkımız da imkansızlardan"
Ne oldu imkansız aşkımıza sevgilim ?
Hani herkes kıskanacaktı bizi,
Hani herkes hayran kalacaktı...
Beni bırakıp giderken arkandan ağlayamadım.
Hani ağlarken derdin ya
Ağlamana dayanamam diye
İşte ben o yüzden ağlayamadım
Çünkü arkana bile bakmadın giderken

Seni ne çok sevdim be sevgilim.
Yalnız senin için ağlarım
Yalnız seni beklerim
Eğer gelirsen, yalnız senin için mutlu olururm.
Yalnız sana sarılırım.
Yalnız seni sever,
Yalnız senin için ölürüm...

Leyla Mecnun’a aşık mı sanar kendini ?
Benim aşkımı görse kıskanır.
Ferhat aşkı için dağları delmiş.
Ben o dağı söker atardım be sevgilim.
İşte ben seni böyle sevdim be sevgilim,
Ben seni böyle sevdim.